رنگ لباس چه ارتباطی با روحیه دارد؟

همانطور که میدانید و شاید شنیده باشید، رنگ‌های روشنی که نوعی شادی و سرزندگی را با خود به همراه دارند، باعث شادابی و نشاط افراد می‌شوند.

هنگامیکه شما لباس‌هایی با رنگ‌های روشن و نزدیک به رنگ‌های طبیعت به تن می‌کنید ، هم برای خودتان نشاط روحی به همراه می‌آورید و هم برای اطرافیانتان.

از سوی دیگر، پوشیدن لباس‌هایی با رنگ‌های تیره و خنثی همچون مشکی یا خاکستری حس اندوه ، غم و کرختی را در خود فرد و نزدیکان او ایجاد میکند .

رنگ‌های تیره برای آدم‌های افسرده

ما انسان‌ها به‌طور ذاتی به دنبال شادی ، خوشحالی ، زیبایی هستیم و به همین دلیل علاقه فراوانی به رنگ‌های شاد و زیبا داریم.

شاید با استناد به همین دلایل بتوان گفت گاهی آنهایی که به رنگ‌های تیره و خنثی همچون مشکی یا خاکستری علاقه دارند، به نوعی از برخی ناراحتی‌های روانی همچون افسردگی یا انزوا رنج می‌برند.

البته گاهی استفاده از رنگ‌های تیره نوعی قرارداد اجتماعی است و نمی‌توان آن را نتیجه افسردگی یا حزن و اندوه یک جامعه دانست؛

مثلا امکان دارد پوشیدن لباس‌های خاکستری، قهوه‌ای یا سرمه‌ای از قوانین شرکتی باشد و پیروی از چنین قانونی به‌هیچ‌وجه به معنای افسرده بودن کارمندان آن شرکت نیست.

استفاده از رنگ‌های روشن و خوشحال در جامعه باعث بروز شادی عمومی، نشاط، تمدد اعصاب، بالا رفتن قدرت تصمیم‌گیری، دوری از پرخاشگری و استرس و اضطراب و رسیدن به آرامش می‌شود به این ترتیب سلامت روانی افراد جامعه تامین خواهد شد، حتی امکان دارد اعتماد به نفس در چنین جوامعی بالاتر هم برود.

حال روان

به طور کلی رنگ لباس‌‌هایی که می‌پوشیم، به همان اندازه که بر روان دیگران تاثیر می‌گذارد، می‌تواند بر روان خودمان هم تاثیرگذار باشد.

یعنی نوعی تطابق روانی بین فرد و لباسی که می‌پوشد درست کردن می‌شود و رنگ لباس شادی یا اندوه درونی را در فرد درست کردن یا به او القا می‌کند.

به عبارت ساده‌تر، میتوانیم با رنگ‌هایی که در طول روز از آنان استفاده می‌کنیم، با دنیای درونمان ارتباط برقرار کنیم در صورتی که با دیدن رنگ لباس دیگران با روحیه آنان آشنا می‌شویم.

البته تفاوت چندانی در این دو نوع ارتباط روانی با رنگ‌ها وجود ندارد و نقطه مشترک هر دوی آنان این میباشد که بر سلامت روانی تاثیرگذار هستند.

به همین دلیل به پایان اعضای خانواده توصیه می‌شود برای حفظ نشاط و شادابی خود و خانواده‌شان در خانه لباس‌های مرتب و با رنگ‌های شاد و روشن بپوشند.

رنگ روشن برای معلم‌ها و مربی‌ها

بهتر میباشد که آموزگار ها حتما هنگام حضور در کلاس، لباس‌هایی با رنگ‌های خوشحال و روشن بپوشند. منظور ما از رنگ خوشحال حتما استفاده از مقنعه، مانتو یا پیراهن‌هایی با رنگ سرخابی و نارنجی نیست؛

منظور رنگ‌هایی همچون کرم، لیمویی، آبی آسمانی، سفید یا سبز میباشد.

از آن جا که روحیه کودکان ازما بزرگ‌ترها لطیف‌تر میباشد، دنیای آنان با شادی، نشاط و بازی همراه میباشد و سلامت روانی‌شان به آن بستگی دارد و شخصیت آنان هنوز در حالا رشد و شکل‌گیری میباشد، ارتباط‌های آنان بیش بصورت لمسی میباشد.

یعنی بچه‌ها از قدرت ذهن و تجزیه و تحلیل‌های منطقی، کمتر استفاده می‌کنند و به همین دلیل ارتباط آنان با محیط اطرافشان بیش بصورت کلامی و دیداری میباشد.

به همین دلیل هم از مربیان مهد یا والدین کودکان خواسته می‌شود در ارتباط کلامی از صداهای ظریف و لفظ‌های قشنگ (مانند عزیزم، قربونت برم، خاله‌جون یا…) برای ارتباط برقرار نمودن با کودک استفاده و در حوزه دیداری هم با پوشیدن لباس‌هایی با رنگ‌های خوشحال با کودک ارتباط بیشتری برقرار کنند.

اصلا به دلیل همین لطافت روحیه بچه‌هاست که معمولا در دبستان‌ها و مهدهای کودک از رنگ‌های روشن و خوشحال برای رنگ‌آمیزی در و دیوار استفاده می‌شود.

بچه‌ها در چنین فضایی سلامت روانی و آرامش بیشتری دارند و قادر به تحمل محیطی غیر از محیط خانه برای چند ساعت متمادی خواهند بود. بچه‌ها با چنین فضایی می‌توانند ارتباط عمیق‌تری برقرار کنند.

پوشیدن لباس‌هایی با رنگ خوشحال به مادران و پدرانی که فرزند کوچکی در خانه دارند هم توصیه می‌شود.